Evelien wist soms niet meer hoe ze de perfecte moeder kon zijn. Ze wilde vader en moeder tegelijk zijn, want haar zoon mocht niks tekort komen bij haar als alleenstaande moeder. Geld voor allerlei luxe dingen en uitjes was er niet, dus dan moest ze maar extra haar best doen, zodat haar zoon in ieder geval niks tekort kwam. Het enige wat ze wilde was dat haar zoon altijd zou zeggen, dat hij een heel lieve moeder had, die alles voor hem deed en bij wie hij het goed had. Dat hij een prachtige jeugd had gehad en een moeder die erg goed voor hem zorgde.
In het verleden had Evelien schoonmaakbaantjes gehad naast haar reguliere baan van vier dagen. Haar vrije woensdag bracht ze ‘s morgens door bij een ouder echtpaar bij wie ze schoonmaakte. Zo kon Evelien op woensdagmiddag met haar zoon Tim naar de bioscoop of nieuwe kleren voor hem kopen of iets anders leuks samen doen. Dat maakte haar blij en trots, want een moeder wil toch alles doen voor haar kind? Ze had er per slot van rekening voor gewerkt en dan kon ze iets extra’s doen.
Alhoewel blij … het was ook stressvol, want er was nooit een moment van totale rust. Eigenlijk had ze die vrije woensdagochtend, als Tim naar school was, ook wel graag even niks willen doen. Ze had het gevoel dat ze altijd moest presteren en altijd moest werken om een goede moeder te zijn. Het schoonmaken was een ‘zwart’ baantje en ze was altijd bang dat iemand haar zou verlinken, terwijl ze alleen maar wat extra wilde verdienen om iets extra’s voor Tim te kunnen doen of hem iets te kunnen geven. Hij mocht immers nooit het gevoel hebben dat hij tekort kwam. De angst om ‘gepakt’ te worden werd te groot en ze stopte ermee.
Op een bepaalde leeftijd krijgen kinderen zakgeld. Dat was voor Evelien lastig vanwege haar niet al te hoge inkomen. Daarom hielp ze Tim vaak met zijn krantenbaantje. Hij kreeg het geld voor dit krantenbaantje en Evelien deed vaak het werk. Op die manier kon ze Tim tegemoet komen in plaats van hem zakgeld te geven. De keren dat ze samen de kranten rond brachten was gezellig. Zeker na afloop als ze dan een soort toneelstukje maakten van alle taferelen die ze onderweg meemaakten. Evelien had nooit kunnen denken dat streven naar perfectie haar uiteindelijk diep ongelukkig zou maken.