Het is donderdagavond en de zaal druppelt langzaam vol. Anna gaat zitten. Ze is blij en ook moe, want al weken slaapt ze slecht. Aan de kringen onder haar ogen is dat duidelijk af te lezen. Toch heeft ze zich opgemaakt en mooi aangekleed. Dan valt het minder op, dacht ze. Theater is haar ding en wat er ook gespeeld gaat worden, het wordt vast geweldig. Even wat ontspanning, want er is al genoeg stress in haar leven, elke dag weer. Haar vriend had haar verrast met kaarten voor een gezellige avond. De gordijnen gaan open en de voorstelling begint.
Al snel wordt duidelijk dat het een interactieve avond gaat worden in plaats van een voorstelling. Op elke stoel ligt een boekje en een pen. Die blijken nodig te zijn vanavond. Er worden allerlei vragen gesteld, die ze uit moet werken in dat boekje. Eigenlijk wil ze dat helemaal niet. Dit zou toch een ontspannen avond zijn? Toch doet Anne het, want “Misschien is het wel ergens goed voor”, denkt Anna. Ze moet cijfers geven voor 4 levensgebieden: gezondheid, financiën, relatie en werk. Anna vult het in. Ach ja, haar werk is momenteel niet de fijnste plek. En eigenlijk zou ze liever aan alle vier gebieden wat hogere cijfers willen geven, maar ja, het is zoals ze invult en de cijfers zijn aan de lage kant. Helaas is geluk niet voor haar weggelegd. Sommige mensen hebben nu eenmaal wat meer geluk in het leven en ja, hier heeft ze het mee te doen. Ze weet niet beter. Gelukkig heeft Anna inkomen, een vaste baan, maar een ideale situatie… nee, dat is het niet. Haar werk kost veel energie en ook de thuissituatie kost haar bakken energie. Anna is alleenstaande moeder en heeft een puberzoon.
De avond vordert, ze doet mee, maar het lijkt alsof de energie weggezogen wordt en niet alleen bij haar. Ineens is er de opdracht om het gebied met het laagste cijfer nog meer te verlagen, door de ogen te sluiten en de meest vreselijke situaties te bedenken. Anna doet haar ogen dicht en stelt zich voor dat haar werk de meest vreselijke plek is waar ze ooit heeft gewerkt. Alle mensen in de zaal doen mee met deze opdracht en dan gaan de gordijnen dicht. Het is pauze.
Mensen verlaten de zaal in een trieste stemming. De druk is voelbaar en de sfeer in de zaal, waar gelegenheid is om wat te drinken, is niet plezierig. Anna had zich de avond anders voorgesteld. Na de pauze gaat de interactie verder en de avond krijgt een totaal andere wending. Deze avond heeft het leven van Anna veranderd. Ze staat ineens op het podium, voor een publiek van meer dan 900 mensen, in haar eigen familieopstelling. Ze spreekt uit wat ze echt zou willen en ineens is daar een inzicht. Verward, blij en moe gaat ze naar huis.